ดิฉันอยู่กินกับสามี ปีนี้เข้าปีที่ 14 เราเริ่มต้นกันมาด้วยการเรียนห้องเดียวกัน จากมีวิทยุเครื่องเดียว โหนรถเมย์ มาด้วยกันสามีและฉันเป็นวิศวกร เราสร้างครอบครัวมาด้วยกัน อย่างอดทน จนได้แต่งงาน 9 ปีแรก มีความสุข สามีเป็นผู้ชายที่ดี เรียกได้ว่า คนรอบข้างดิฉันอิจฉาดิฉันมาก เขาทำงานอยู่ไซท์งานตลอด มีดื่มเมาบ้าง เป็นธรรมดา เรียกได้ว่ามีชีวิตสามี ภรรยา ปกติสุขดีค่ะ จากนั้นต่อมาสามีได้เข้ามาทำงานใน กทม.เพราะดิฉันเหงาที่อยู่คนเดียว มาได้งานบริษัทแห่งหนึ่ง ซึ่งมั่นคงตำแหน่งบริหาร ชีวิตความเป็นอยู่ดีขึ้นมากซื้อบ้านซื้อรถ มีทุกๆอย่างที่ครอบครัวจะมี จากนั้น มันก็เริ่มเลวร้ายไปเรื่อยๆ สามีเริ่มเปลี่ยนไป เริ่มนอกใจ และ ดื่ม กินเที่ยว ไม่เคยมีอะไรกันมาหลายปี ตอนนั้นที่จับได้ ฉันได้ ทบทวนตัวเองว่าขาดตกบกพร่องตรงไหน พยายามทุกวิธีทางเพื่อดึงให้สามีกลับ ให้รู้ผิดชอบชั่วดี เขาไปหลอกผู้หญิงว่าไม่มีเมีย ผู้หญิงก็หลงเชื่อ คบกันมาได้ 6 เดือน ช่วงนั้นสามีก็ทำตัวปกติกลับบ้านปกติ แต่วันหยุดก็จะไม่อยู่บ้าน โทรติดต่อไม่ได้ จะไม่รับโทรศัพท์ แล้วก็เริ่มเย็นชา ฉันอดทนทำความดีทุกอย่างไม่ว่าไม่ถามไม่ตาม จนจบเรื่องนี้ไปด้วยดี ได้สามีคนเดิมกลับมา เป็นคนดี เกือบ3ปี แล้วเมื่อไม่ได้นานมานี้เองมันก็เกิดขึ้นอีก แต่คราวนี้ถึงขนาดทำใบหย่าปลอมให้ผู้หญิงดู ว่าเลิกกัน หัวใจสลายอีกครั้ง ดิฉันทราบเพราะผู้หญิงใช้เบอร์สามีโทรมาถามว่าจบไปแล้วคุณจะตามอะไรอีก จะเอาอะไรอีก สามีพูดใส่ฉันว่ากับฉันจบไปแล้ว ฉันงงและอึ้ง บอกจะอยู่กับผู้หญิงคนใหม่รักเขา ช๊อค ค่ะ ไม่กลับบ้านด้วยคืนนั้น แล้วตอนเช้าโทรมาขอโทษว่าไม่มีไร เมา ทำปกติ ฉันก็ยังบ้าไม่โกรธไม่ถามรู้ว่าเขาแก้สถานการณ์ ก็ยังอภัยนะ เขาบอกไม่มีวันเลิกกับดิฉัน แต่จะไม่ค่อยกลับบ้านส่วนมากจะเมาหนัก ฉันก็โทรหาโทรคุยกันตามปกติ
จากนั้น อีกคืนถัดมา ดิฉันโทรหาสามีตอน 5 ทุ่มบอกว่ากินเหล้าอยู่ กำลังกลับบ้าน 15 นาทีผ่านไป พูดเหมือนเดิมอีกแล้วโทรมาทำไม ไม่ต้องโทรมาแล้ว กำลังขับรถอยู่ เสียงผู้หญิงคนนั้นตะโกนมาว่าไปบอกเขาทำไม แย่งมือถือไปคุยโวยวายใส่ฉันจบไปแล้วโทรมาทำไมอีกจะต้องการอะไร ฉันเลยตอบโต้ไปว่า ตั้งสติและฟังฉันนะ ไม่เคยเลิกกันจะหย่าได้ไง ไม่เคยทะเลาะกัน อยู่กินกันมา 14 ปีแล้ว แล้วเธอไม่ใช่คนแรก มันทำมาหลายคนแล้วแบบนี้ หัวใจช้ำจริงๆ เจ็บสุดๆ ไม่คิดว่ามันจะกล้าทำใบหย่าปลอมไปให้ผู้หญิงดู พูดทำร้ายจิตใจเราอีกว่าจบกับเราไปแล้วต่อหน้าผู้หญิงนั้น ดีว่าผู้หญิงคนนี้ยังพอมีจิตสำนึกอยู่บ้าง ได้ขอโทษดิฉันและบอกไม่รู้เรื่องอะไรเลย ขอโทษที่ทำเรื่องเลวๆ
ดิฉันก็ไม่คาดคิดว่าสามี ที่อยู่กินกันมา 14 ปี จะทำกันได้ขนาดนี้ ฉันยัง งง และ สับสนไม่รู้จะไปยังไงต่อ ได้แต่อยู่นิ่งๆเฉยๆ สามีก็ยังเมาหนักเช่นเดิม ไม่รู้ว่าเขาไปหลอกกันต่อหรือยังไงกันต่อ ทุกวันนี้ก็ไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของเรา ไม่รู้คืออะไรเช่นกัน แต่เขายังรับผิดชอบเรื่องค่าใช้จ่ายเงินทองเราไม่มีปัญหาอะไร ลูกไม่มี แม่สามี และ แม่เราก็บอกให้ปลง และ ทำใจปล่อยให้เขาไปให้สุดๆ แต่บ้างครั้งเราก็เจ็บจนทนไม่ไหว บ้างครั้งก็ทำใจได้ นี่ฉันโง่หรือบ้า งงกับตัวเองจัง เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรกับดิฉัน เหมือนต่างคนต่างอยู่ แต่เข้ามาบ้านคือทำตัวปกติ
ยังนอนห้องเดียวกัน ยังกอดกัน แต่ออกนอกบ้านคือ ต่างคนต่างไป ต่างคนต่างอยู่ มันเปลี่ยนไปตั้งแต่ทำงานที่นี่ ฉันก็ยัง งงๆ ไม่รู้จะำทำยังไงต่อไป ได้แต่นิ่งเฉย ทำไมพอมีเงิน มีวัตถุมาประกอบชีวิต ทำไมต้องทำตัวแบบนี้ด้วยไม่เข้าใจเลย ได้แต่สวดมนต์แผ่เมตตา ขอใจอย่าได้ไปทุกข์ เท่านั้นที่ทำได้
เวลาผู้ชายมีเงิน ทำไมถึงเปลี่ยนไป
จากนั้น อีกคืนถัดมา ดิฉันโทรหาสามีตอน 5 ทุ่มบอกว่ากินเหล้าอยู่ กำลังกลับบ้าน 15 นาทีผ่านไป พูดเหมือนเดิมอีกแล้วโทรมาทำไม ไม่ต้องโทรมาแล้ว กำลังขับรถอยู่ เสียงผู้หญิงคนนั้นตะโกนมาว่าไปบอกเขาทำไม แย่งมือถือไปคุยโวยวายใส่ฉันจบไปแล้วโทรมาทำไมอีกจะต้องการอะไร ฉันเลยตอบโต้ไปว่า ตั้งสติและฟังฉันนะ ไม่เคยเลิกกันจะหย่าได้ไง ไม่เคยทะเลาะกัน อยู่กินกันมา 14 ปีแล้ว แล้วเธอไม่ใช่คนแรก มันทำมาหลายคนแล้วแบบนี้ หัวใจช้ำจริงๆ เจ็บสุดๆ ไม่คิดว่ามันจะกล้าทำใบหย่าปลอมไปให้ผู้หญิงดู พูดทำร้ายจิตใจเราอีกว่าจบกับเราไปแล้วต่อหน้าผู้หญิงนั้น ดีว่าผู้หญิงคนนี้ยังพอมีจิตสำนึกอยู่บ้าง ได้ขอโทษดิฉันและบอกไม่รู้เรื่องอะไรเลย ขอโทษที่ทำเรื่องเลวๆ
ดิฉันก็ไม่คาดคิดว่าสามี ที่อยู่กินกันมา 14 ปี จะทำกันได้ขนาดนี้ ฉันยัง งง และ สับสนไม่รู้จะไปยังไงต่อ ได้แต่อยู่นิ่งๆเฉยๆ สามีก็ยังเมาหนักเช่นเดิม ไม่รู้ว่าเขาไปหลอกกันต่อหรือยังไงกันต่อ ทุกวันนี้ก็ไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของเรา ไม่รู้คืออะไรเช่นกัน แต่เขายังรับผิดชอบเรื่องค่าใช้จ่ายเงินทองเราไม่มีปัญหาอะไร ลูกไม่มี แม่สามี และ แม่เราก็บอกให้ปลง และ ทำใจปล่อยให้เขาไปให้สุดๆ แต่บ้างครั้งเราก็เจ็บจนทนไม่ไหว บ้างครั้งก็ทำใจได้ นี่ฉันโง่หรือบ้า งงกับตัวเองจัง เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรกับดิฉัน เหมือนต่างคนต่างอยู่ แต่เข้ามาบ้านคือทำตัวปกติ
ยังนอนห้องเดียวกัน ยังกอดกัน แต่ออกนอกบ้านคือ ต่างคนต่างไป ต่างคนต่างอยู่ มันเปลี่ยนไปตั้งแต่ทำงานที่นี่ ฉันก็ยัง งงๆ ไม่รู้จะำทำยังไงต่อไป ได้แต่นิ่งเฉย ทำไมพอมีเงิน มีวัตถุมาประกอบชีวิต ทำไมต้องทำตัวแบบนี้ด้วยไม่เข้าใจเลย ได้แต่สวดมนต์แผ่เมตตา ขอใจอย่าได้ไปทุกข์ เท่านั้นที่ทำได้